Παναθηναϊκός A.O. ΑμεΑ

i n f o@p a n a t h i n a i k o s ame a . g r Π α ν α θ η ν α ϊ κ ό ς Α μ ε Α www . p a o ame a . g r 25 Ενέργειες όπως σπρώξιμο, κράτημα ή χτύπημα του αντιπάλου, όπως προβλέπονται από τους κανονι- σμούς, συνιστούν σφάλμα (φάουλ). Εάν ο παίκτης που υποπίπτει στο σφάλμα δεν είχε διάθεση να διεκδικήσει την μπάλα, αλλά απλά να σταματήσει τον αντίπαλό του, καταλογίζεται αντιαθλητικό φάουλ. Τεχνικά φάουλ είναι όλα εκείνα τα οποία δεν περιλαμ- βάνουν σωματική επαφή με έναν αντίπαλο παίκτη. Κάθε παίκτης που έχει διαπράξει πέντε φάουλ, προ- σωπικά ή τεχνικά, εγκαταλείπει αυτομάτως τον αγώ- να και αντικαθίσταται μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα. Υπάρχουν τρεις βασικές διαφορές στους κανονι- σμούς της Ολυμπιακής Καλαθοσφαίρισης και της Καλαθοσφαίρισης με Αμαξίδιο. Συγκεκριμένα, στην Καλαθοσφαίριση με Αμαξίδιο ισχύουν τα ακόλουθα: Σε κάθε περίοδο καθώς και στις παρατάσεις, το παι- χνίδι ξεκινάει όταν ο διαιτητής ρίξει την μπάλα στον κεντρικό κύκλο του αγωνιστικού χώρου (jump ball). Σε ενδεχόμενα επόμενα jump ball δεν επαναλαμβά- νεται αναπήδηση, αλλά η μπάλα δίνεται στην ομάδα που δεν κέρδισε την αρχική. Ο επιθετικός παίκτης πρέπει να κάνει μία ντρίπλα, δηλαδή να χτυπήσει ή να ρίξει την μπάλα στο δάπε- δο, ανά μία ή δύο ωθήσεις των τροχών. Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στην περίπτωση που ο αθλητής κάνει τρεις ή περισσότερες ωθήσεις χωρίς να κάνει ντρίπλα, ο διαιτητής χρεώνει «βήματα». Ο παίκτης δεν έχει το δικαίωμα να αγγίζει το έδαφος με οποιοδήποτε σημείο του σώματός του ή να γέρνει εμπρός ή πίσω το αμαξίδιό του κάνοντάς το να κλείνει και να αγγίζει το έδαφος με οποιοδήποτε μέρος του. ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ ΣΕ ΠΑΓΚΟ Η Άρση Βαρών σε Πάγκο θεωρείται το άθλημα των δυνατών. Η ιστορία έχει όμως αποδείξει ότι η δύνα- μη του αθλητή πρέπει να συνοδεύεται από σωστή τακτική και την καθοδήγηση ενός άξιου προπονητή. Στο άθλημα της Άρσης Βαρών σε Πάγκο, οι αθλητές ή οι αθλήτριες αγωνίζονται από ύπτια θέση (ανά- σκελα) πάνω σε ειδικά διαμορφωμένο πάγκο. Οι επίσημοι βοηθοί ενός αθλητή δίνουν την μπάρα στον αγωνιζόμενο, στο ύψος των τεντωμένων χεριών του. Ο αθλητής θα πρέπει μέσα σε δύο λεπτά να ολοκληρώσει την προσπάθειά του, κάνοντας τις εξής κινήσεις: να κατεβάσει την μπάρα στο στήθος, να την κρατήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα ακίνητη και στη συνέχεια να την ωθήσει προς τα πάνω μέχρι την πλήρη έκταση των χεριών. Οι αγώνες διοργανώνονται για άνδρες και γυναίκες που αγωνίζονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, σύμφωνα με το σωματικό τους βάρος. Η ‘Αρση Βαρών σε Πάγκο για αθλητές με αναπηρία έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της το 1964 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, στο Τόκυο της Ιαπωνίας με την ονομασία “Weightlifting”. Μετεί- χαν μόνο άνδρες αθλητές με κάκωση του νωτιαίου μυελού. Αργότερα, το άθλημα μετο- νομάστηκε σε “Powerlifting”. Η ενσωμάτωση κανονισμών παρόμοιων με αυτούς που ισχύ- ουν στην Άρση Βαρών για αθλητές χωρίς αναπηρία και η συμμετοχή αθλητών με άλλες κινητικές αναπηρίες, όπως για παράδειγμα η εγκεφαλική παράλυση και ο ακρωτηριασμός, συνέβαλαν στη ραγδαία ανάπτυξη της ‘Αρσης Βα- ρών σε Πάγκο. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, το 1992, αθλητές από 25 χώρες έλαβαν μέρος στους αγώνες ‘Αρσης Βαρών σε Πάγκο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 1996, ο αριθμός των χωρών που συμμε- τείχαν έφτασε τις 58. Από τότε ο αριθμός των χωρών που συμμετέχουν έχει αυξηθεί, φτάνοντας τις 109 χώρες από πέντε ηπείρους. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2000, στο Σίδνεϊ, έλαβαν μέρος για πρώτη φορά και γυναίκες. Η Επιτροπή Άρσης Βαρών σε Πάγκο της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής ιδρύθηκε το 1989 και αποτελεί την αρμόδια διοικητική αρχή για την οργά- νωση και την ανάπτυξη του αθλήματος παγκόσμια.